Osteochondroza: dlaczego choroba się rozwija?

Osteochondroza jest patologią wywołaną procesami zwyrodnieniowymi w tkance chrzęstnej. W większości przypadków odnotowuje się stabilne funkcjonowanie krążków międzykręgowych, dlatego najczęściej mówi się o osteochondrozie kręgosłupa.

Patogeneza

Przede wszystkim osteochondroza wiąże się z faktem, że dana osoba przez długi czas pozostaje w pozycji pionowej, co powoduje zwiększone obciążenie kręgosłupa i krążków międzykręgowych.

Z wiekiem zmniejsza się funkcjonalność naczyń krwionośnych, dieta staje się mniej zbilansowana, organizm się starzeje, co tylko przyspiesza rozwój procesów patologicznych.

Osteochondroza jest chorobą wieloczynnikową; głównymi przesłankami jego rozwoju mogą być:

• praca związana z wibracjami lub podczas której często zmienia się pozycja ciała (zgięcie-przeprost, skręty, zgięcia, ruchy szarpane);
• podnoszenie ciężarów;
• nadwaga;
• ciąża mnoga;
• brak witamin w organizmie;
• siedzący tryb życia;
• spać na miękkim materacu;
• zła postawa (skolioza);
• niestabilność kręgosłupa.

Nasilenie procesu dystroficznego niszczenia krążków międzykręgowych może być związane z intensywną aktywnością fizyczną (szczególnie bez wcześniejszej rozgrzewki), urazami lub patologią szkieletu zmieniającą rozkład obciążeń na kręgosłup.

Charakterystyczne oznaki patologii

Drętwienie i ból, jako główne objawy osteochondrozy, można zaobserwować w całym ciele lub tylko w plecach. Ból nasila się przy nagłym ruchu, wysiłku fizycznym, a w niektórych przypadkach także przy kichaniu lub kaszlu. Próby ochrony organizmu przed bólem prowadzą do zwiększonego napięcia mięśni i ograniczenia zdolności motorycznych.

Jeśli danej osobie nie udzielona zostanie pomoc i nie rozpocznie się leczenie, ból nasili się jeszcze bardziej, promieniując do kończyn i ograniczając ich ruchliwość. Kiedy dotknięty jest kręgosłup szyjno-piersiowy, dotknięte są ramiona, a kręgosłup lędźwiowy dotknięty jest kończynami dolnymi.

Objawy objawowe różnią się w zależności od dotkniętej części kręgosłupa.

Rodzaje i objawy osteochondrozy

Patologia może dotyczyć różnych części kręgosłupa. Biorąc pod uwagę lokalizację, osteochondroza może rozwinąć się w odcinku szyjnym (ponad 25% zdiagnozowanych przypadków), lędźwiowym (ponad 50%) lub piersiowym (12%).

Nasilenie procesu dystroficznego niszczenia krążków międzykręgowych może być związane z intensywną aktywnością fizyczną (szczególnie bez wcześniejszej rozgrzewki), urazami lub patologią szkieletu zmieniającą rozkład obciążeń na kręgosłup.

Osteochondroza szyi

Przez obszar szyjny przechodzą rdzeń kręgowy, tętnice (zaopatrujące mózg), pnie nerwowe i korzenie (tworzące połączenie nerwowe z ramionami, płucami i sercem). Z biegiem lat, szczególnie u osób nieprzeszkolonych lub pracujących przy komputerze przez długi czas, ruchy szyi stają się trudne.

Objawy charakterystyczne dla osteochondrozy szyjnej:

• bóle głowy i bóle serca;
• zawroty głowy (możliwa krótkotrwała utrata przytomności, która jest związana z zaburzeniami dopływu krwi do mózgu);
• drętwienie i ból stawów barkowych lub ramion.

Osteochondroza okolicy klatki piersiowej

Ból w okolicy klatki piersiowej jest znany osobom często i długotrwale wykonującym pracę fizyczną, przedstawicielom zawodów „siedzących” (architekci, projektanci, kierowcy).

Główne objawy osteochondrozy okolicy klatki piersiowej:

• uczucie „kołu w klatce piersiowej”;
• bolesne odczucia w okolicy szyjnej, między łopatkami;
• drętwienie rąk (tymczasowe, długotrwałe);
• upośledzenie słuchu i wzroku;
• zwiększone pocenie się;
• bóle głowy promieniujące do tyłu głowy (często długotrwałe, do 12 godzin);
• zmiany ciśnienia krwi i ciśnienia wewnątrzczaszkowego;
• tachykardia i arytmia.

Dobrą profilaktyką osteochondrozy klatki piersiowej jest prawidłowa postawa.

Objawy osteochondrozy lędźwiowej

Problemy zdrowotne spowodowane osteochondrozą w okolicy lędźwiowej są następujące:

• częste oddawanie moczu;
• drętwienie kończyn;
• zawrót głowy;
• skurcze i skurcze mięśni;
• trudności z poruszaniem się, zginaniem i obracaniem ciała;
• rozwój skoliozy;
• ból dolnej części pleców, szczególnie rano, zaraz po przebudzeniu;
• upośledzona wrażliwość i napięcie mięśni.

Ból i jego intensywność osiągają szczyt w ostrym okresie choroby. Ich czas trwania może niepokoić osobę przez kilka dni, ale czasami ból utrzymuje się przez tygodnie, a nawet miesiące. W miarę postępu procesu patologicznego zachodzącego w krążkach międzykręgowych nasilenie objawów maleje. Po 60 latach choroba staje się przewlekła, ból znika.

Etapy choroby

Osteochondroza jest postępującą patologią, przejście do każdej kolejnej formy następuje stopniowo. Jednym z etapów jest powstanie przepukliny, która pojawia się, gdy włóknisty pierścień staje się cieńszy. W wyniku pęknięcia dochodzi do wysunięcia jądra, ucisku korzeni, co prowadzi do zwiększonego bólu i zmniejszenia zdolności amortyzacji dysku.

Główne etapy rozwoju osteochondrozy:

1. U osoby pojawiają się charakterystyczne dolegliwości spowodowane wysiłkiem fizycznym lub długotrwałym przebywaniem w jednej pozycji. Na zdjęciu rentgenowskim widać lekkie zwężenie szczelin między kręgami.
2. Utrata stabilności krążka, tkanka chrzęstna rozciąga się do pierścienia włóknistego, a korzenie nerwowe ulegają uciskowi. Zdjęcie rentgenowskie wykazuje zmniejszenie odległości międzykręgowej, przemieszczenie kręgów i proliferację tkanki kostnej.
3. Rozwijają się przepukliny międzykręgowe. Dysk coraz bardziej wnika w otaczającą tkankę. Naruszenie powoduje uszkodzenie nerwów i naczyń krwionośnych. Ból nasila się, pojawia się drętwienie i ograniczenie ruchu kończyn.
4. Dysk twardnieje i zostaje zastąpiony przez tkankę bliznowatą. W przypadku zwłóknienia wypukłości kostne rosną wzdłuż krawędzi, a odległość między kręgami znacznie się zmniejsza. Ruchomość kręgosłupa zmniejsza się, wydaje się, że ulega on skostnieniu.

Rozpoznanie osteochondrozy

Wstępną diagnozę stawia lekarz na podstawie skarg pacjenta i po badaniu wzrokowym. Pod uwagę bierze się ból i wrażliwość w niektórych punktach, stan napięcia mięśniowego, zakres ruchu i obecność zaburzeń postawy (na przykład oznaki skoliozy).

Obecność osteochondrozy i jej stadium wyjaśniono po przeprowadzeniu instrumentalnych metod badawczych. Przede wszystkim przepisane jest prześwietlenie interesującej części kręgosłupa.

Po przestudiowaniu zdjęć specjalista określa:

• czy odległość międzykręgowa zmniejszyła się;
• czy tkanka chrzęstna jest wyczerpana;
• na jakim etapie jest trwający proces patologiczny.

W przypadku wykrycia przepukliny międzykręgowej u pacjenta przepisuje się MRI. Dzięki skanowaniu warstwa po warstwie i wizualizacji tkanek miękkich można z dużą dokładnością potwierdzić lub odrzucić wstępną diagnozę.

Jak leczyć osteochondrozę

Terapia choroby jest długoterminowa, głównym celem jest złagodzenie bólu i napięcia mięśni, a po zidentyfikowaniu prowokującej przyczyny zatrzymanie rozwoju procesu patologicznego.

Specjalista decyduje, która metoda leczenia będzie najskuteczniejsza, na podstawie wyników badania i ciężkości toczącej się patologii. proces.

Leczenie farmakologiczne osteochondrozy

Głównym celem tego typu choroby jest zatrzymanie procesu zapalnego i bólu oraz złagodzenie skurczu mięśni. Można tego dokonać poprzez przyjęcie pacjenta:

• Niesteroidowe leki przeciwzapalne. Aby zmniejszyć napięcie mięśni szkieletowych, skurcze mięśni i ucisk korzeni nerwowych, specjalista uzupełnia leki NLPZ środkami zwiotczającymi mięśnie.
• Preparaty witaminowe z grupy B.

Optymalny okres leczenia wynosi 7-10 dni.

Leki często uzupełnia się leczeniem miejscowym. Na dotknięty obszar można zastosować rozgrzewające maści lub żele zawierające NLPZ, co pomaga zwiększyć ukrwienie, metabolizm i zatrzymać stan zapalny. Zewnętrzne środki szybko łagodzą ból, ponieważ główna substancja czynna przenika przez stan zapalny i natychmiast zaczyna „działać”.

Przyjmowanie leków uzupełnia się zazwyczaj terapią ruchową, masażami, fizjorefleksologią lub terapią manualną.

Głównym zadaniem osób cierpiących na osteochondrozę jest zmniejszenie częstotliwości i nasilenia objawów bólowych (szczególnie w okresie zaostrzeń). Przestrzeganie zaleceń lekarza i stosowanie leków w połączeniu z ćwiczeniami fizjoterapeutycznymi pozwoli przywrócić prawidłowe funkcjonowanie kręgosłupa i uniknąć interwencji chirurgicznej.